Tag: 2020

De oorlog is een nachtmerrie voor iedereen.
Kijk maar eens om je heen.

Kogels en wapens doen me al denken
aan mensen die we allemaal moeten herdenken.

Keesje Brijde was de stoerste van allemaal.

Keesje Brijde, dat lieve kind
ging kooltjes halen in de oerkoude wind.
Hij zorgde ervoor dat het kacheltje weer brandde.
Maar belandde in een vuurgevecht.

Een kogel in zijn nek en een nekslag voor de familie.
Een stap naar links of naar rechts en we hadden hier niet gestaan.
Maar toch is het gebeurd en het is nu gedaan.

Keesje Brijde zoekt naar steenkolen.
Hij is op het spoorterrein aan het ronddolen.

Hij vindt de kolen in het Oostelijk Havengebied.
Hij hoopt dat niemand hem ziet.

Plots wordt hij van het leven bestolen.

Keesje Brijde wou zijn moeder helpen

En de schoorsteen weer doen roken

Hij ging op zoek naar kolen

Om de schoorsteen op te stoken

Een kogel raakte Keesje

Redden konden we hem niet

Hij werd doodgeschoten

Het doet ons allen verdriet

Ik kan nu roepen wat ik wil, dat kon vroeger niet.

Ik kan zijn waar ik wil, dat kon vroeger niet.

Ik word niet gestraft op mijn geloof, vroeger wel.

De vrijheid die wij hebben is groot.

Groter dan we kunnen denken.

En nu nog steeds zijn er mensen die niet vrij zijn.

Het belangrijkst is dat de mens vrijheid krijgt.

En mensen moeten soms daar hun leven voor geven.

En dat is heel erg triest

Daarom herdenken wij de mensen die hun leven voor vrijheid geven.

Voor mijn is vrijheid belangrijk.

Voor mij betekent vrijheid dat ik heel veel kan doen wat ik wil.

En dat ik mag doen wat ik wil.

Dat is vrijheid en dat begrijpt niet iedereen.

Keesje Brijde woonde in de stad,
net zoals ik op het Zeeburgerpad.

Dertien jaar oud,
buiten was het koud.

Het was de hongerwinter,
de hongerwinter in Amsterdam Oost.

Geen kolen voor de kachel,
om eten te maken.

Bloembollen, suikerbieten,
want ze hadden geen knaken.

Het was de hongerwinter,
de hongerwinter in Amsterdam Oost.

Op zoek naar kolen, en toen klonk het schot.
Hij overleefde het niet dat was zijn lot.

Het was de hongerwinter,
de hongerwinter in Amsterdam Oost.

Hij was een held,
en dat is wat telt,

De oorlog is voorbij,
daarom herdenken wij…

Keesje Brijde,
Keesje Brijde uit Amsterdam Oost.

Ach en wee,
leef met de Joden mee

De Duitser die kinderen, vrouwen en mannen ombracht
vond Adolf Hitler helemaal pracht

de verdomde man, dat was hij
zet zijn hoofd maar op een gewei!!

maar gelukkig is die tijd nu voorbij
het is vrede vrede met de Duitsers

Keesje je woonde in Amsterdam, die fijne stad.

Tot de oorlog kwam.

Je ging kooltjes voor je moeder halen.

Wat een goeie daad.

Het is vreselijk om doodgeschoten te worden voor een goeie daad.

Je was aardig, je was lief.

Toch kwam je al snel aan je einde.

Vandaag spelen kinderen in Amsterdam, die fijne stad.

Iedereen denkt aan je hoe dapper je was.

En hoe lief je was.

Ik voel me verdrietig, want niemand mag zo aan zijn einde komen

Slaap lekker Keesje

De oorlog was verschrikkelijk
En al helemaal als jood

Je was minderwaardig en moest een ster dragen
En in het ergste geval werd je zelfs vermoord!

Om dat te ver komen gingen sommige mensen onderduiken
Dat doen we nu ook soort van

We moeten binnen blijven
En zo veel mogelijk wegblijven van vriendinnen

In plaats van vluchten voor de Duitsers voor corona
Maar er vallen geen bommen en we worden niet gezocht

Het lijkt me vreselijk om een jood te zijn in de oorlog
Zo alleen voelen en gevaar lopen

Daarom herdenken we ze ook elk jaar alle trauma’s
en doden die er zijn gekomen door deze oorlog.

Nu zijn we vrij

Maar toen niet

Nu kunnen we naar het zwembad

Toen mochten sommige mensen niet eens naar school

Haat waaide door de straten

Mensen zaten ondergedoken

Nu zijn we vrij

In z’n eentje op straat

Alleen, zonder maat

Kolen aan het zoeken voor de open haard

Toen kwamen er twee Duitsers met een grote baard

Ze richtten hun geweer

Schoten ermee

En de jongen viel neer