Categorie: Gedicht

Ik heet Jan Willem. Iedereen noemt me Jan. Voor mensen opkomen, dat is mijn werk. Ik haat de Duitsers. Oorlog is een krokodil die mensen eet.

Voor mensen opkomen, dat is mijn werk. Mijn hart is gebroken. Oorlog is een krokodil die mensen eet. Vrede is een beer die honing zoekt.

Mijn hart is gebroken. Daar komen die moffen. Vrede is een beer die honing zoekt. Ik ren naar de staking.

Daar komen die moffen. Ik haat de Duitsers. Ik ren naar de staking. Ik heet Jan Willem. Iedereen noemt me Jan.

Koningin Wilhelmina was de moeder van ons land. Maar toen kwamen de Duitsers zomaar in opstand. Terwijl Wilhelmina naar Engeland vlucht, lijdt Rotterdam met een traan en een zucht.

Na vier dagen strijd, verliest Nederland, geheid. Terwijl Duitsland de vlag in de grond plant, liggen er veel doden in het dorre zand.

Opeens bepalen de Duitsers wie hier de baas is. En iedereen weet: hier gaat het mis.

Op het Haagse Binnenhof klinkt geen Nederlands volkslied meer. En dat is voor de Duitsers een hele eer.

Kinderen mochten thuis niet eens Duits leren voor school en de Duitse leider was van geen enkele Nederlander een idool.

Veel mensen gaan gewoon door met het leven, met de gedachte in ons achterhoofd dat Hitler en zijn leger even weg bleven.

Maar de ‘Moffen’ gedroegen zich als toerist, En niemand wist: tijdens de oorlog waren zij terrorist.

Er zijn maar weinig mensen die het nog weten

Hoe hij de macht overnam

Als door de duivel bezeten

Nu staan wij hier op de Dam

Om nooit meer te vergeten

Hoe de vrijheidsvlam terugkwam

Binnen zitten en niet weten wanneer het is afgelopen

Verlangen naar de buitenlucht en met je vrienden over straat te lopen

Dagen, weken, jaren gaan er voorbij

Er kloppen mensen aan, misschien komen ze wel voor mij

Gedachten worden werkelijkheid

We worden opgehaald door een vrachtwagen die urenlang doorrijdt

Eenmaal aangekomen op de plek waar we moeten zijn

Ik weet niet eens waar dat is, hopelijk doen ze ons hier geen pijn

In de rij, wachtend maar niet weten waarvoor

Knallen en huilende mensen is het enige wat ik hoor

Hopelijk is de oorlog bijna voorbij

En zijn we daarna weer helemaal vrij

Waarom, waarom oorlog

Waarom, we hebben niks gedaan toch

Boten op het water, soldaten op het strand

Dode mensen aan de overkant

Ik heet Piet en ik bouw huizen.

Ik ga ze afmaken. Oorlog is vechten.

Ik bouw huizen. Het tintelt in mijn armen.

Oorlog is vechten. Vrede is een rustig beeld.

Het tintelt in mijn armen. Kom op, we pakken ze.

Vrede is een rustig beeld. Ik ren naar het plein.

Kom op, we pakken ze. Ik ga ze afmaken.

Ik ren naar het plein. Ik schreeuw: ik heet Piet!

Pieter is mijn naam. Ik sta op de markt achter een kraam. Ik hoop dat het goed komt. Twee dieren die vechten, dat is oorlog.

Ik sta op de markt achter een kraam. Angst, ik voel het in mijn buik. Twee dieren die vechten, dat is oorlog. Twee zwanen bij elkaar, dat is vrede

Angst, ik voel het in mijn buik. Ga weg nu, ga weg nu. Twee zwanen bij elkaar, dat is vrede. Ik sta hier maar te schreeuwen.

Ga weg nu, ga weg nu. Ik hoop dat het goed komt. Ik sta hier maar te roepen. Pieter is mijn naam

Waarom hebben landen oorlog. Het maakt mensen minder blij.

En ook al is het de zaak van iemand anders, je raakt er toch betrokken bij.

De oorlog is gewoon onnodig. De oorlog is gewoon niet goed.

Wees toch een keer volwassen en doe het gewoon zoals het moet.

Praat met z’n allen met elkaar. Telkens weer keer op keer.

Totdat het eindelijk beter gaat. En de mensen van vreugde roepen: er is geen oorlog meer!

Kom maar op. Jennie is mijn naam. Ik zing de hele dag door. Kom maar op. Een zwart donker gat is oorlog

Ik zing de hele dag door. Kwaadheid zit in mijn keel en woede in mijn vuisten. Een zwart donker gat is oorlog. Iedereen is gelijk, dat is vrede.

Kwaadheid zit in mijn keel en woede in mijn vuisten. Iedereen is gelijk, dat is vrede. Ik ben bang fluister ik.

Iedereen is gelijk. Kom maar op. Woede zit in mijn vuisten. Jennie is mijn naam

Al dat bloed

Dat was niet goed

Al die joden

Ze waren onschuldig

Maar ze werden toch verraden en opgepakt

Gedood door bommen en granaten

En daarna hebben ze nooit meer kunnen praten

Ze waren weg….