Categorie: Gedicht

Herdenking voor de doden

Eenzaam is verliezen

Recht was er niet

Duitsers brachten gevaar/

en huis is er niet (alles was kapot)

NSB’ers verraden de Joden

Kaal werden Duitsers na de oorlog

Iedereen had het zwaar

Niemand was veilig

Gevaar zat in heel Nederland

Haat is niet hoe het gaat

Oorlog is niet hoe het moet

Nachtmerries zijn niet nodig

Gehuil is verboden

Erg is het zeker

Regelen voor eten

Honger is honger

Wij luisteren niet meer naar jullie!

Gaat de staking lukken?

Oorlog is onzin.

Vrede is gewoon.

Gaat de staking lukken?

Het antwoord is: Ja.

Mijn ouders noemen me Joch,

kwaadheid zit in mijn armen

Ik werk in een café,

maar vandaag wordt er niet gewerkt.

Oorlog is onnodig,

oorlog is stom

Gaat de staking lukken?

Jullie hebben de macht niet meer!

Keesje, geboren op 1 september 1931

als een kleine jongen.

Hij werd groot

tot hij op 13-jarige leeftijd

kolen ging zoeken.

Maar…

toen ging het mis: bam

en toen was Keesje er niet meer.

Veel tranen gaan,

maar wij denken aan hem.

Op 6 juni 1944 landden de geallieerden op et strand.

Het waren zware gevechten

die beide partijen beslechten,

maar dat was niet in Nederland.

Er werden heel veel schoten gelost.

Aan beide zijden stierven er veel,

maar die schoten hebben ook burgers het leven gekost.

Mensen doodden elkaar uit eigen wil.

Ik bak broden voor mijn dorp.
Zal ik nog veel broden bakken?

Oorlog is een gebombardeerd grijs huis.
Vrede is een familie
die gelukkig is in regenboogkleuren.

Zal ik nog veel broden bakken?
Ik word Bakkertje genoemd.

Vrede is zwemmen in een mooie zee.
De trillingen zitten in mijn buik.

Ik bak de lekkerste broden,
maar vandaag bak ik niet.

Mijn handen trillen van spanning.
De wereld is donker, donkerzwart.

Ik ben er vandaag niet.
Oorlog is een duisternis.

Vrede een heel mooie zee.
Ik maak mijn dorp gelukkig
door mijn broden.

Nederland

is bezet

door de Duitsers.

Joden worden naar kampen

gestuurd

Ik ben bang.
Ik hoor geschreeuw van onze buren.
Ik hoor de Duitsers met blaffende honden. Erg bang is iedereen.

Elke Jood is nog banger.
Ze weten niet wat ze gaan doen.
Het enige wat ze weten is dat ze naar het zuiden gaan.
Sommige Joden willen dat niet en duiken onder.

Ik ben niet Joods, maar nog steeds ben ik bang,
bang voor de dood.

Dood

Dood

Helaas wel

Door de Duitsers

Ik wou kolen pikken

Jammer

Zwart – van alle verwarring van de eerste week

Grijs – de mist van de ochtend toen ik alleen nog maar vliegtuigen hoorde

Oranje – de kleur die de man liet sterven

Groen – de pakken van de mannen die mijn huis binnenslopen

Rood – wat ik zag op de muur toen mijn ouders verdwenen

Blauw – de kleur van de vreemdelingen die mijn land binnenkwamen

Wit – de kleur van mijn bevrijding