Categorie: Gedicht

Keesje Brijde en Anne Frank,

Allebei overleden net voor de bevrijding.

Twee bekende kinderen van de oorlog in Amsterdam,

Anne Joods, zij dook onder, kwam in een concentratiekamp,

Keesje niet Joods, hij mocht nog naar het zwembad.

Ze zijn bijna even oud.

Hebben een verschrikkelijke tijd gehad in de oorlog.

Kees doodgeschoten in het Oostelijk Havengebied.

Anne overleden door de vlektyfus in Bergen-Belsen.

Anne en Kees

Hoe zou het zijn, als ze nog leefden?

Anne en Kees

We zullen het nooit weten.

Bloed,

Verraad,

Dood

en Verderf

oftewel: Bullshit.

Hitler was een machtig man,
de wereld veroveren, dat was zijn plan.

In Duitsland bouwde hij een leger met bommen en tanks.
Ook leidde hij Nederland, dat was geen pret!

Toen kwamen de geallieerden
en Duitsland kon ze niet afweren.

Ze verdedigden met man en macht.
Maar de geallieerden hadden te veel kracht.

Zo werden wij bevrijd,

/eindelijk na al die tijd!

Je kunt de rest van je leven
Ergens depressief of boos over zijn
Je kunt de rest van je leven
Denken aan jouw pijn

Je kunt ook een manier vinden
Om uit te stralen hoe je écht bent
Dan veroordeel je minder
En ben je gelukkig en content

Zo geef je ook anderen de ruimte
Om zichzelf te zijn en minder te oordelen
Het is het begin van vrede
Om de aarde weer te helen

Bibberend van de kou.

Dat wordt dan kooltjes stelen gauw.

Kooltjes in de kachel, voor die arme vrouw.

Je familie heeft je nodig, het is niet overbodig

Arm kind, doodgeschoten.

Wat moet je familie nu?

Jij bent een oorlogsslachtoffer, die Duitsers toch.

Op zoek,

Pak de kolen!

Zou het hem lukken?

Geschoten……

Ik kan het niet geloven
Waar halen ze het recht vandaan
Zoveel mensen van hun leven beroven
Al die mensen die dit hebben moeten doorstaan

Al die dromen in het niets opgegaan
4 Mei denken wij hieraan
Dat het nooit meer mag gebeuren
Dat niemand dit nooit meer zal goedkeuren

5 Mei mogen we ons laten gaan
En blijven we erbij stilstaan
Dan vieren we het leven waar we in mogen zijn
En kijken we naar de zonneschijn

Ik wil niet dat het oorlog is,
Er is zoveel dat ik mis.

Nu moet ik het doen met een boek of een spel,
Het voelt of ik zit in een cel.

Ik voel me heel erg bang,
We zitten hier al zo lang.

We kunnen nergens heen,
Ik voel me zo alleen.

Zonder vrienden zijn,
is echt helemaal niet fijn.

Hopelijk is de oorlog snel voorbij,
Anders is de dood nabij.

Keesje, amper 13 jaar, moest kool voor zijn
moeder halen, hij had ook honger

De volgende nacht fluisterde Keesje naar
zijn moeder ik kom terug
voordat je weet dat ik weg ben

En hij ging naar het verboden terrein waar kool zat te wachten
maar helaas waren er bewakers daar was het schot gericht op Keesje

Het is zo treurig dat hij werd
geschoten alleen maar omdat hij
kool wou voor zijn familie
Wij gaan hem onthouden

Kukeleku zei de haan,
ik moet gaan/voor de kolen,
anders pakken ze ons, de Polen,
zei Keesje zacht.

O wacht,
het zijn de Duitsers,
ik had het fout,
dacht Keesje verward.

Maar we hebben geen hout, dus ik moet snel weg,
zei hij zacht, want anders heb ik pech.
Dus waar wacht ik nog op,
zei Keesje snel in zichzelf,
want als ik de kolen heb is het top.

Dus ik ga maar,
zei Keesje zenuwachtig in zichzelf.
En toen had Keesje genoeg kolen,
hij was klaar.

Jammer genoeg waren er toen Duitsers,
en hij maakte snel nog zijn laatste gebaar.