Categorie: Gedicht

Ik ben bang, ik ben zo ontzettend bang
Buiten zingen de vogels, het is nog steeds een vrolijk gezang
We zitten hier vast in dit vreselijke krot
Waarom is dit ons lot
Het is hier veel te klein
Het is hier donker echt niet fijn
Dag lief dagboek ik moet nu gaan
Snel, heel ver hier vandaan

Ook mijn opa was aan het schuilen
Hij zag iedereen altijd huilen
Hij dacht eindigt het dan ooit
Stopt het dan nooit
Wat is dit erg
Hij keek op tegen een berg
Wat is dit saai
Als eten aten ze vlaai
Dit is vreselijk
Als je een ziekte kreeg was je ongeneselijk
Dit is stom
Wat was Hitler toch dom

Ik zit hier in mijn raamkozijn en ik voel me eindelijk een beetje fijn.
Het is hier donker ik zie geen licht het is hier grauw ik schuil weg en heb geen zicht.
Toen de Duitsers begonnen ging ik al snel naar de peronnen.
Ik wou al snel van ze af ik vond ze maar maf.
Ik vond een plek om te blijven waar ik ook kan schrijven.
Elke keer als de Duitsers komen verstop ik me in de kast dan heb ik last.
Dan hoor ik geschreeuw het voelt als een eeuw.
Ik ben bang maar loop toch naar de gang.
Wie is meegenomen en door de Duitsers beetgenomen?
Maar nu zit ik hier in het raamkozijn en voel ik me eindelijk een beetje fijn.

Het is de avond van 4 mei
We worden bevrijd
Straks 2 minuten stilte
Het is een pijnlijke kilte
De vogels stoppen met fluiten
Ze kunnen zich even niet uiten

Morgen 5 mei
We vieren feest
Dat het niet altijd zo is geweest
De tweede wereldoorlog is eigenlijk een soort boom
Elke tak staat voor iets, een tak voor de joden en de doden, een tak voor de concentratiekampen, de verzetslieden en de bezetten landen.
De Geallieerden heb de boom omgehakt in de hoop dat er een nieuwe mooiere, sterkere en grotere boom zou komen.
Die is er gekomen alleen er is een klein takje van de oude boom dat nooit meer zou weggaan
Want de pijn zou nooit vergaan.

Het was een moeilijke tijd.
Joden ondergedoken zonder eten en vrijheid.
Sommige kwamen om het leven.
Door te kort aan eten.
Met geweren gingen ze te keer.
Voor vele geen leven meer.
Het Duitse leger viel aan.
En Nederland kon ze niet verslaan.
En toen kwamen ze met eten.
En was het leven weer wat beter.
Op 4 mei de herdenkingsdag.
En 5 mei vrijheid.
Nu is iedereen gered.
En vergeten we de ramp die is gezet.
We herdenken.
En hebben respect.

Pijn
Bombardement
Joden
Auschwitz
Dit zijn de worden die mij herinneren aan die verschrikkelijke tijd een tijd vol spijt.
Een tijd waar mensen in tanks rijdt.
Ik kan het mij niet voorstellen om in die tijd te leven.
Ik denk dat ik zou rillen en beven.
Maar gelukkig is dit voorbij en leven gelukkig en vrij.

Ik zit op mijn bed en kijk uit het raam.
Op de achtergrond staat er verboden radio aan.
Ik zie vliegtuigen, maar weet niet of ze goed of slecht zijn.
De oorlog is groot, en ik ben zo klein.
Ik denk na over de dingen die ik eraan zou kunnen doen.
Ik kan niet vechten, ik word verboden om iets te zeggen of te schreeuwen dat ik het er niet mee eens ben.
Ik zie geen kleur meer, alles is grijs.
Alles is zo koud als ijs.
Ik wou dat ik de oorlog van me af kon spoelen.
Kanonnen op de achtergrond, ik duik onder de deken zonder doelen.
Ik voel een traan en ik slik.
Waarom ik?

Dit verhaal is niet normaal
Een vreselijke tijd geen vrijheid
Hitler was de baas wat was hij een dwaas
Er waren kampen er gebeurde daar vreselijke rampen
Je mocht niet geloven wat je wilde
Voor joden werd de wereld klein ze hadden pijn diep in hun hart ze woonde apart
Waarom geen vrede en vrijheid niemand vond het fijn

Ik kijk naar de zee en ik zie niks anders.
Het weer zit mee, geen wind geen regen.
Ik hoor iemand roepen: ´ Land in zicht ´
Mijn zenuwen worden erger en erger.
In maak me klaar en spring van de boot.
Veel van mijn vrienden zijn na 1 minuut al dood.
We winnen van de Duitsers en bevrijden de bezette landen.
Nu zijn ze niet meer in Duitse handen.
Laten we samen hopen dat dit nooit meer gebeurt.
Want zoveel verliezen en zo lang oorlog is heel erg afgekeurd.

Vliegtuigen vliegen boven je huis. Je zit bang thuis.
Je bedenkt wat gaat er gebeuren? Ondertussen hoor je gekraak van de deuren.
De Nazi’s hadden gewonnen en Nederland gedwongen.
Terugvechten had geen zin, want dit was nog maar het begin.
Al snel begon Hitler met borden verboden voor joden.
We moeten onderduiken achter boekenkasten, meubels en luiken.
Dit moet anders zei de koningin. We zetten de geallieerden in.
Uiteindelijk is het goed afgelopen. Dat was wat hopen.
Veel mensen zijn verwond of gedood. Andere moesten werken in een fabriek met lood.
We denken op de dag van vandaag aan hun, want in de oorlog waren ze onze helden.