Categorie: Gedicht

Ik ben Janie
als werk doe ik van alles
vooral timmeren
maar nu staak ik

Mijn buik doet pijn
van woede
ik ben ook opgewonden
dat voel ik in mijn handen

Mijn buik doet pijn
van woede
ik sta op mijn tenen

Oorlog is een strijd
waar veel mensen de dupe van zijn

Nu denk ik alleen:
Kom maar op!

In mijn hoofd zie ik vrede
winkels gaan weer open
mensen praten weer met elkaar

de oorlog moet weg
de vrede moet er zijn

oorlog is koud
vrede is warm

nu is er vrede
nu is het fijn

toen was er oorlog
dat was geen pret

Thuis was het koud.
Het enige geluid was de kat die miauwt.

Waarom hebben we die kat nog niet opgegeten? mopperde vaders.
NEE! zei ik, de Duitsers zijn de enige daders.

De volgende ochtend gingen Keesje en ik kolen stelen
om ze dan met onze familie te delen.

We gingen naar het Oostelijk Havengebied.
Wat er toen gebeurde, verwachtten we niet.

Er kwam een trein aan, er werd gefloten,
toen werd er ineens geschoten.

Bij Keesje ging het fout.
Hij werd niet oud.

Huilend liep ik terug,
ver van deze plek over de grote brug.

Toen Keesjes moeder me zag,
wist ze wat er was gebeurd.

Tranen, tranen, tranen, dat was het enige wat ik zag.
jaren later was de sfeer bij hen in huis nog steeds niet opgefleurd.

Ik ga, ik ga het doen!
Boosheid stroomt door mijn lichaam

Ik ben naaister in een groot bedrijf
het werk is zwaar
mijn specialiteit is precisiewerk
Maar nu wordt er gestaakt!

Ik ben opgelucht
opgelucht dat we
er eindelijk iets aan doen
opgelucht dat we onze ogen
eindelijk open hebben gedaan

Oorlog is vreselijk
oorlog is een hel

Familie samen
vrienden samen
anderen helpen
dat is vrede

Waarom geen vrede?
Het leven was zo fijn
Maar het enige wat je nu nog ziet, is pijn
Maar waarom dan?

Miljoenen doden, en honderdduizenden gewonden
Sommige zijn nooit gevonden
Er is veel overgebleven van de oorlog

Zoals de schaamte van de NSB
Alle nabestaande leven ermee
De oorlog wordt nooit vergeten
Zelfs niet de kreten

Die na een bomaanslag hebben geklonken
Terwijl je de vliegtuigen nog hoort ronken
Gelukkig is het voorbij
We zullen het nooit meer vergeten

Overal op straat huilen mensen
Door deze oorlog verdwijnen alle wensen
De vrijheid in het leven is totaal verdwenen
We mogen niet eens meer lopen op onze eigen benen

Als Jood een grote kans op de dood
Jezelf verstoppen voor uren
Misschien toch veiliger achter de muren?
Ze zeggen: vergeet niet te genieten van het leven

Maar dat heb ik al opgegeven
Toch blijf ik doorgaan met hopen
Dat ik zo een nieuw leven binnen kan lopen

Hoi! Ik ben Maria Ivonne
en ik werk op een naaiatelier.
Ik kan heel goed hoeden maken.
De hele stad komt naar mij toe.

Ik staak omdat ik
oorlog onrechtvaardig vind.
Ik staak omdat het onrechtvaardig is
dat Joden worden opgepakt.

Van buiten ben ik boos,
van binnen twijfel ik over de staking.
Zou het helpen?

Mijn hart is het eens met de staking.
Mijn hart en ik zijn het ermee eens.
Van buiten ben ik kwaad,
maar van binnen twijfel ik.

Oorlog zijn geweerschoten
die door de lucht vliegen .

Vrede zijn lachende mensen,
lachende mensen met hoeden.

Dat vind ik, Maria Ivonne.

Hallo, mijn naam is Zara
maar ze noemen me Shasha

Ik werk op school als juf
ik ben goed in les geven

Ik wil staken voor de Joden
ik heb een opa die Joods is

Vandaag ben ik heel opgewonden
en enthousiast voor de staking

In mijn hart zit dat gevoel
in mijn bonkende hart

Kapotte huizen en huilende mensen
dat is oorlog

Vriendschap die nooit kan breken
dat is vrede

Mijn naam is Zara
maar ze noemen me Shasha

Mijn naam is Jonas Anderson
ik werk in een schoenfabriek

Ik maak schoenveters
het verdient niet goed

Ik staak omdat ik het niet eerlijk vind
dat Joden worden opgepakt

Ik kom naar de staking
want mijn vrouw is Joods

Mijn vuisten worden stevig
mijn hart slaat bang en onrustig

Oorlog is een bakkerij die in brand staat
vrede is het als iedereen aardig voor elkaar is

Mijn vuisten worden stevig van boosheid
oorlog is een bakkerij die in brand staat

Het leven is heel moeilijk

Hier in deze kamer

Ik vind dit zo verfoeilijk

Ik voel me steeds eenzamer

We zijn gewoon niet belangrijk

We hebben niet eens een slaapkamer

Waarom is dit zo omvangrijk

We hebben niet eens twee ramen

Leefde ik maar in een mooi koninkrijk

Die Duitsers moeten zich schamen

We zijn toch allemaal gelijk?