Categorie: Gedicht

Ik wil wel staken
maar ook weer niet

Ik ben bevroren
toch voel ik me warm van binnen

Oorlog is een windvlaag van angst
die niet lijkt te eindigen

Als je niets doet
stopt het pas
als iedereen en alles kapot is

Als de wind stopt met waaien
is het vrede

Kolen die van de wagons vielen
Door kapotte of slechte wielen

De jongeren gingen ze dan stelen
En met hun familie delen

Ze gingen met de kooltjes weg
Voor de rest was er alleen maar pech

De mensen deden het allemaal
Anders moest je naar het hospitaal

Die vrieskou was er namelijk wel
De mensen trokken bij ieder aan de bel

Kooltjes haalde Keesje ook
Langs de wisselstrook

Er was een vuurgevecht aan de gang
Dat maakte Keesje wel een beetje bang

Kooltjes rapen doe ik vlug
En dan ga ik meteen weer terug

Toen ging het mis
Je hoorde nog net de sis

Van de kogel door zijn hoofd
Voordat hij was verdoofd…

Oorlog is honger
honger naar macht.
Niemand lacht.

Waarom al die doden
en onschuldige Joden?

De lol is uit het leven,
te bang
om zich op verboden terrein te begeven.

Maar de grote angst kon hun niet beletten
om zich moedig tegen de oorlog te verzetten.

Ik ben bang

Bang voor mijn buren

Die mij kunnen verraden

Bang voor de radio

Die mij slecht nieuws kan vertellen

Bang voor de Duitsers

De mij kunnen meenemen naar een concentratiekamp

Bang voor de dood

Dat ik er niet meer ben

. . ..voor mijn familie

. . . voor mijn vrienden

. . . en voor mezelf

Aufmachen
Ik hoor stampvoeten naar boven komen
Aufmachen
Ik word doodsbang…
Aufmachen
De deur wordt open gerukt
Aufmachen
Ik wil dit niet, echt niet

Ze komen naar mij toe en sleuren mij mee
Mama mama, waar ben je?
Ik wil niet mee, ik wil niet mee
Er rollen tranen over mijn wangen

Ze nemen ons mee naar een vervallen plek
Daar moesten we wachten, wachten voor vertrek
Met de Schwerer Gustav trein
Een trein waar je niet wil zijn

Nooit een zitplaats en bijna geen eten
Met z’n allen op elkaar gepropt
En alles is versleten
Het is daar vreselijk

Tuduk tuduk tuduk tuduk
Ik hoor de Schwerer Gustav trein er aan komen
Oud en verlaten met een rommelig geluid
Open gingen de slagbomen

Ik hoop dat ik een goede toekomst zou krijgen
Dat de trein mij naar een goede plek brengt
Dat mijn geluk zou stijgen
Maar dat is mijn dromen

Eindelijk sta ik in de trein
Met de vraag of ik ooit nog buiten kom
Waarom kan het niet anders zijn
Ik ga maar slapen maar wel staand

Ik word wakker met pijn in mijn buik
Heel veel pijn
Ik kan niet meer ik moet ergens liggen
Ergens in de trein

Niemand komt mij helpen iedereen denkt aan zichzelf
Ik word misselijk en duizelig
Kom op help nou ik ben maar een kind van elf
Ik zie zwart voor mijn ogen…

Ik ben hartstikke bang, we moeten doodstil blijven!
Ik mag helemaal niets!
Er zijn zoveel regels,
mag ik nog wel iets opschrijven?
Mag je nog wel iets?
We moeten in een achterhuis verblijven.
Je kunt alleen maar dromen, dromen over niets.

We mogen niet meer in het donker op de straten komen.
Niet meer in de auto, in helemaal niks meer!
Al m’n spullen zijn afgenomen.
Ik hoor opeens een schot van een geweer!
We zijn verraden en we worden meegenomen.
Waarom is het ons overkomen?

Waarom, waarom mag je als Jood alleen maar pijn lijden?
Je kunt alleen hopen, hopen dat je gauw weer vrij bent.
Die kampen zijn vreselijk je kunt ze niet vermijden.
Waarom heeft Hitler het op ons, zijn wij de enige die hij kent?
Moet je om vrij te komen zo hard strijden?
Ze regeren over je ook al weten ze niet een wie jij bent.

Oorlog is verschrikkelijk
Oorlog, hoop is er niet meer
De mensen denken
Aan iemand die ze eten kan schenken
Oorlog is verschrikkelijk
Hoop is er niet meer

Wie kan ons bevrijden
En de Duitsers bestrijden
Oorlog is vreselijk

Geweren, wapens
Joden worden
Verboden
Verschrikkelijke tijden
Die we nu proberen te mijden

Hallo, ik ben Jannie Vos
Ik werk als juf

Er zitten in mijn klas
ook Joodse kinderen
En die moeten weg!

Daarom staak ik
Omdat die Joodse kinderen
uit mijn klas moeten!
Dat kan toch niet?

Ik kan het niet tegenhouden
en dat doet zo’n pijn

Ik ben woedend
mijn hoofd barst

Mijn hoofd tot mijn voeten
barsten uit elkaar

Ik heb een ster
Dus is de oorlog voor mij niet ver

Ik ben een Jood
Waarom heb ik zo’n grote kans op de dood

Ik ben bang
Bang dat ik word meegenomen door die vreselijke man

Ik hoor schreeuwende mensen
Ik ga het goede aan hun toewensen

Eindelijk, de oorlog is voorbij
Nederland is vrij

Maar de oorlog blijft altijd dicht bij mij

Een kind in de oorlog, ik zou het niet willen zijn,
want geen enkel kind in de oorlog heeft het fijn.
Kinderen in de oorlog doen meestal wel hun best ,
hoewel sommigen van hen toch flink worden weggepest.

Kinderen van foute ouders kunnen daar toch niks aan doen.
Gelukkig, Keesje was dapper en beslist geen oen.
Kooltjes halen voor thuis ,dat is wat hij ging doen.
Helaas liep er op straat toch wel erg veel gespuis.

Tuurlijk wist Keesje dat, ja dat had hij wel begrepen,
maar thuis hadden ze ook al niks te eten.
Daar liep hij dan, de oorlog, het was nog nooit zo koud.
Hij liep midden in een gevecht, helaas werd hij daarom niet zo oud,

Dertien jaar was hij toen hij is gestorven.
Voor hem zijn wij nu de kinderen van overmorgen.
Misschien heeft hij het allemaal wel voor ons gedaan,
dat is dan ook de reden dat wij hier staan.

Daarom herdenken wij hem hier in alle rust en vrede,
want een kind in de oorlog, ik zou het niet willen zijn,
want geen enkel kind in de oorlog heeft het ooit fijn