Auteur: Bruno Boonstra

Nu is het rustig in Nederland.

Nu is er geen oorlog,

Wel is er vrijheid,

Vrijheid om dingen te kunnen doen

Met vrienden en familie

Vroeger kon dat niet.

Het was moeilijk.

10 mei 1940 kwamen de Duitsers Nederland

Binnen, iedereen begon gelijk te trillen

Het was het luchtalarm

Opeens… geluiden, geluiden zware geluiden

Van bommen hele grote bommen

Uit vliegtuigen heel veel vliegtuigen

13 minuten later lag alles plat.

Tot we werden bevrijd

Het was 4 mei 1945

Daar stopte alles

Ook mijn opa was aan het schuilen

Hij zag iedereen altijd huilen

Hij dacht eindigt het dan ooit

Stopt het dan nooit

Wat is dit erg

Hij keek op tegen een berg

Wat is dit saai

Als eten aten ze vlaai

Dit is vreselijk

Als je een ziekte kreeg was je ongenezelijk

Dit is stom

Wat was Hitler toch dom

Je verstopt je in de kelder achter de kast
Het is zo klein dat je er bijna niet in past
Je moet fluisteren
Luisteren
Je mag geen geluid maken
Zelfs de vloer mag niet kraken
Maar ze pakken je toch op
Je denkt: ‘Mijn leven zit erop’

Ik ben bang
Ik hoor de bommen vallen
Met een traan op mijn wang
Hoor ik het in de verte knallen

Ze zijn dicht over mijn huis
Ik wil hier weg
Ik voel me gevangen als een muis
Maar ik weet het, ik heb pech

Ik ben bang
Ik hoor de sirenes huilen
Het duurt zo lang
Maar ik moet schuilen

Ik ben alleen
Moeder en vader zijn er niet meer
Waar moet ik nu heen
Daar hoor ik de bommen weer

Ik ben bang
Ik hoor de bommen vallen
Met een traan op mijn wang
Hoor ik het in de verte knallen

Ik probeer te vechten
Maar ik kan me er niet aan hechten
Ik probeer het te leren
Maar ik durf het niet te riskeren
We praten over de oorlog die we allemaal haten
Maar die we niet kunnen laten
Konden we dat gevoel maar laten verdwijnen
Laat de zon nu maar schijnen

Oorlog, wat een tijd
Geheime krantjes werden verspreid
Niemand had door hoe gevaarlijk het kon zijn
Ernstige straffen, het was niet fijn
Niemand had door hoe erg het kon zijn
Alle joden moesten mee in een trein
Douchen, iedereen dacht: dat is fijn
Maar toen stierf oud en klein
Daaraan denkend heeft iedereen van binnen pijn

Vrede is hier het heden
en oorlog het verleden
De Duitsers vielen binnen en pakte alles af
Ze volgde blind bevelen van Hitler, ik noem het laf
Hitler wou wereldmacht
Op elke hoek zette hij een wacht
Vrede is hier het heden
en oorlog het verleden
Een Jood is gestraft
door wat diegene dacht
Door de Duitsers afgevoerd
Iedereen tot tranen geroerd
Waar daar de dood op hen loert
Vrede is hier het heden
en oorlog het verleden

Vrede is het nu
Maar toen in de steden
Hebben de joden geleden
Onder het geweten van het Duitse leger
Afgevoerd naar een kamp
Het is een ramp
Iedereen van zijn vrijheid ontnomen
Niet wetend of ze zouden terugkomen
Alleen maar verdriet
Eten, hygiëne en rust was er niet
Alleen maar werken en nooit eens plezier
Dankbaar leef ik nu en is het vrede hier