Auteur: keesjebr_admin

Kom maar op. Jennie is mijn naam. Ik zing de hele dag door. Kom maar op. Een zwart donker gat is oorlog

Ik zing de hele dag door. Kwaadheid zit in mijn keel en woede in mijn vuisten. Een zwart donker gat is oorlog. Iedereen is gelijk, dat is vrede.

Kwaadheid zit in mijn keel en woede in mijn vuisten. Iedereen is gelijk, dat is vrede. Ik ben bang fluister ik.

Iedereen is gelijk. Kom maar op. Woede zit in mijn vuisten. Jennie is mijn naam

Keesje Brijde, een lieve jongen van 13 jaar. Hij wil zijn moeder helpen. Zijn moeder heeft kolen nodig, het is koud. ‘Dag moeder, ik ben terug voordat je er op let.’

In de stille ochtend loopt hij naar buiten. Daar gaat hij kolen halen, zodat zijn moeder de kachel weer aan kan zetten. Als Keesje aankomt begint hij kolen van de grond te verzamelen.

En dan. Daar gaat Keesje. Zo’n lieve jongen die zijn moeder wil helpen. Maar we zullen hem nooit meer vergeten.

Ik ben Henk en dit is wat ik denk

Ik zit nog op school

Ik zit vol woede, angst en verdriet

De woede stroomt door mijn hoofd

Vrede is een engel

Je weet dat hij in de lucht hangt

En zich verspreidt

Maar dat zorgt niet altijd voor blijheid

Angst en verdriet stromen door mijn hoofd

Weg met die soldaten, hup!

Vrede is een engel

Je weet dat hij in de lucht hangt

En zich verspreidt

Maar dat zorgt niet altijd voor blijheid

Ik ben Henk en dit is wat ik denk

De Joden werden opgespoord, en werden daarna vermoord.

Dit is het verhaal van een onderduiker, ze was zo zoet als suiker,

Maar toch is ze meegenomen, en ze werd van haar familie afgenomen.

Anne Frank genaamd, ging ze door het leven, ze heeft in die tijd haar dagboek geschreven.

Ze heeft verteld over het achterhuis, zij en haar familie vonden het geen goed thuis.

Hoe ze bommen hoorde vallen en kogels hoorde doden, hoe ze werd verraden door de Moffen, en ze hoorde nog steeds dingen ontploffen.

Ze kwam in Bergen-Belsen en is daar overleden, ze heeft bijna haar hele leven geleefd in moeilijkheden.

Maar haar vader Otto Frank heeft het overleefd, hij heeft ook veel beleefd.

Boek uitgegeven, in de geschiedenis gezet, veel mensen lazen het en vonden het geen dolle pret.

Dit was het verhaal van Anne Frank, niemand zal vergeten dat ze leefde achter een boekenplank.

Daar zat ik dan, in de koude kelder, verstopt voor de moffen. Ik wist niet wat er boven gebeurde. Ik was bang voor verraad. Maar wat bereik je met zo’n daad?

In een kamertje achter een kast. Zat ik te verven met een kwast. Ik verfde over de oorlog, Dat hij eindelijk voorbij zou zijn. Maar dat zou nog wel even duren.

Opeens hoorde ik geklop op de kast. Uit mijn handen viel mijn kwast. Iemand zei: Offenmachen! De deur ging open en er kwamen twee soldaten tevoorschijn. Ze pakte me vast en namen me mee.

Ik wist niet wat er ging gebeuren. Hopelijk niets ergs. Buiten zag ik mijn buurjongen van 17. Ik wist al meteen dat hij ons had verraden. Zorgde hij voor deze misdaden?

In de trein zat ik naar vrijheid te smachten. Maar diep in mijn gedachten, wist ik dat de dood op mij zat te wachten.

De Duitsers bezetten ons land

Wat was er aan de hand?

Niks was meer normaal

Pang pang pang, wat een kabaal

Bijna alle Joden dood

Het Duitse leger was ook zo groot

Gelukkig is de oorlog nu voorbij

Daarom herdenken wij de slachtoffers op 4 mei.

Grietje, zo word ik genoemd

Jurken maken is mijn werk

Ik ben niet bang

Ik ben en blijf zelfverzekerd

Oorlog, oorlog is gewoon wraak

Wraak wraak en nog meer wraak

We schieten er niks mee op!

Jurken maken is mijn werk

Met stevige handen in mijn zij

Oorlog, oorlog is gewoon wraak

Wraak wraak en nog meer wraak

We schieten er niks mee op!

Vrede is rust, nee nog meer

Vrede is wat de mensheid nodig heeft

Met stevige handen in mijn zij

Het maakt niet uit wat de vijand zegt

Wij blijven voor ons doel vechten!

Vrede is rust, nee nog meer

Vrede is wat de mensheid nodig heeft

Het maakt niet uit wat de vijand zegt

Ik ben niet bang voor wat er zal gebeuren

Ik ben niet bang

Ik ben en blijf zelfverzekerd

Grietje, zo word ik genoemd.

De oorlog is begonnen, het luchtalarm staat aan

De bommen komen en Rotterdam gaat eraan

Oorlogen duren altijd te lang

Daarom ben ik doodsbang

Al die dode mensen

Ik zal vrede willen wensen.

Het is winter 1944-1945. Het is koud en er is weinig eten. Er is geen vervoer en de Duitsers worden steeds strenger.

Gisteren werden de buren opgepakt en weggevoerd. Mijn oom is gevangen en mijn oma is dood. Ik woon nu met mijn moeder in Amsterdam, over mijn vader weet ik niks.

Dag en nacht gaat het luchtalarm. Engelse bommenwerpers bombarderen de steden. Na elke bom die valt hoor ik geschreeuw. Honderden… nee duizenden doden.

Alle Joden worden weggevoerd en vermoord, en waarom? Jongens van 15 moeten het leger in en kinderen dragen/uniformen. Oorlog is een nachtmerrie, dat is zeker.

Iedereen hoopt dat de Duitse dictator, Adolf Hitler, snel verslagen wordt.

Ik ben Regina. Ik zorg dat niemand honger heeft.

Wat gebeurt hier? De huizen zijn kapot

Ik zorg dat niemand honger heeft. Woede stroomt door mijn armen.

De huizen zijn kapot. Een blije stad, dat is vrede

Woede stroomt door mijn armen. Wat gebeurt hier?

Een blije stad, dat is vrede. In mijn hoofd voel ik het borrelen

Wat gebeurt hier? Ik weet niet wat ik moet doen.

In mijn hoofd voel ik het borrelen. Ik ben Regina