Auteur: keesjebr_admin

Meegenomen

Volle treinen

veel te vol

Alleen door zo’n ster

vermoord

Tanks die schieten,
tanks die in brand staan,
dat is oorlog.
Vrede is vrij zijn.

Ik heet Henk,
mijn vader noemde me altijd Hey.
Vrede is vrij zijn en feesten.
Ik doe mee in mijn hoofd.

Mijn vader noemde me altijd Hey.
Ik ben angstig.
Ik doe mee in mijn hoofd en in mijn benen.

Ik werk op de fruitmarkt.
Ik ben angstig en ik ben boos.
Ik weet niet hoe dit afloopt.

Oorlog is een tank die schiet,
een tank die in brand staat.
Ik weet niet hoe dit afloopt

Respectloos

Onrecht

Ruw

Leugens

Ongevallen

Gerechtigheid

Slachten

Haat

Achterlijk

Afschuwelijk

Triest

Ik vind de moffen stom!
Wat vind jij van de moffen?

Oorlog is een verwoeste stad.
De moffen zijn stom en eng

Ik ben boer Harms.
Ik word Bierbuikje genoemd.

Ik ben boos maar ook dronken,
ik voel het in mijn buik.

Mijn dorp is verwoest door de oorlog.
De oorlog is als een inktvlek op de tafel,
je blijft het altijd zien.

De oorlog is verscheurend
voor alles en iedereen.

Vrede is een feest in het park.

Oorlog, die tijd moet verschrikkelijk zijn geweest,
niet alleen voor Joden,
maar waarom zoveel doden?

Die 5 jaar zoveel tranen van verdriet,
zoveel enge dingen dat je dubbel ziet.

Toe nou, vergeet ons niet!
Duitsers kwamen ons land binnen,
daar ging de oorlog voor Nederland echt beginnen.

De koningin zei: “Blijf elkaar helpen,
jullie moeten Nederland een handje helpen.”

Het duurde zo lang, wel 5 jaar, als we erover praten
en meningen tonen, dan lijkt het me niet te dragen.

Ook zijn er mensen homoseksueel.
Hitler dacht: die sluiten we op in een kasteel.

Dit vonden wij niet kunnen, dit was wel riskant,
maar wij kwamen in opstand.

De Duitsers vonden dat niet oké,
maar wij droegen de moed met ons mee!

Uiteindelijk hebben we met goede moed de oorlog overwonnen,
daarna is het goede normale leven weer begonnen!

Koos zit te dromen:
zal het einde nog komen?

Hij stelt zich voor:
we zingen het volkslied in koor.

Hé Koos, we zijn vrij!
Even was hij blij.

Ze waren arm geweest
en nu was het feest.

Maar ze hebben nog niet genoeg geld voor brood
en Jan bleef dood.

Koud,
zo koud,
heel erg koud
op een heel donkere nacht.

Hij wilde kolen pakken,
maar daar stond de Duitse wacht.

Toen zag hij uit het niets een kogel,
dat had hij niet verwacht.

Het was toen elf uur ’s avonds,
bijna middernacht.

Daar kwam Keesje aan zijn einde
door kooltjes van de treinen.

Het is moeilijk voor te stellen,
die alarmbellen,
dat alarm dat opeens afging
en die angst van de bevolking.

Bommen die uit de lucht komen vallen
en de hoeveelheid dodenaantallen.

De Duitsers hadden de macht
maar de Nederlanders hadden iets bedacht.

Nederland werd bevrijd
en blijdschap werd verspreid.

In de oorlog lang geleden

waar de treinen door de straten reden,

ging Keesje Brijde kolen halen

waar hij toen wel van kon balen,

want er gebeurde iets:

vanuit het niets

stond hij in een duel,

maar helaas was dat zijn leven wel.

Hij had het heel erg koud

en haalde toen kolen.

Voor hem was het toen goud,

voor zijn moeder gestolen.

Onze geliefde broeder

die toen kwam te overlijden.

Hij deed het voor zijn moeder,

meneer: Keesje Brijde.