Auteur: keesjebr_admin

De Tweede Wereldoorlog was verschrikkelijk
Zo zag je op sommige plekken een lijk
Veel mensen gingen dood
En de hemel kleurde rood

Veel joden werden opgepakt
En snel in elkaar gehakt
Ook moesten heel wat sterken
Tegen hun zin keihard werken

De Duitsers pakten heel veel af
En de tegenstanders kregen een flinke straf
Veel spullen raakte op
Dat was voor veel mensen niet zo top

Toch had je ook veel goede mensen
Die hadden vaak dezelfde wensen
Dat Nederland werd bevrijd
Dat wilden ze voor altijd

Maar dan had je de NSB
Die deden alles voor hun portemonnee
Ze verraadden verzetshelden
En dat was zeker niet zelden

Uiteindelijk kwam D-day
Ook namen die soldaten mee
Frankrijk werd vrij
En zij waren erg blij

Zuid-Nederland volgde snel
En zij werden weer NL
Het Noorden duurde lang
Maar uiteindelijk klonk ook daar gezang

Beste verzetsstrijders,
Jullie gaven niet op en waren heel moedig.

Jullie riskeerden je leven er vaak voor,
omdat jullie stiekem krantjes drukten In jullie kantoor.

Jullie werden soms verraden en opgepakt,
je werd daarna meteen in de cel gekwakt
of doodgeschoten.

Andere verzetsstrijders deden dat gewapend,
want die schoten de verraders dood
en gooiden ze in de sloot.

Dat noemen we gewapend verzet.
Dank voor jullie verzet en onze vrijheid.

Anne Frank zat stil verstopt

in het Achterhuis in Amsterdam

angstig voor de NSB

die deed met Duitsland mee

elke dag en nacht was ze bang

’s avonds liggend in haar bed

denkend aan de bombardementen

en alle andere narigheid

Hoe lang duurt het nog tot de bevrijding

die nu toch snel zal komen

de gedachte daaraan hield haar sterk

zodat ze daar lekker over kon dromen

Kom mee staken!

Waarom doen jullie zo, Duitsers?

Oorlog is een beschoten huis.

Mensen die vrolijk met elkaar zijn,

dat is vrede.

Anika is mijn naam,

ze noemen me Ankje.

In mijn vuisten zit mijn zelfvertrouwen.

Ik werk bij de Hema als winkelmeisje,

maar vandaag staak ik.

In mijn hoofd voel ik boosheid.

Oorlog is een beschoten huis,

een brandend huis ,

een huis dat uit elkaar is gevallen.

Kom mee staken, kom, kom!

Keesje Brijde ging kolen zoeken
in alle soorten hoeken,

maar de oorlog was nog steeds aan de gang,
hij was heel erg bang.

Hij had geen keus,
want hij was de speurneus.

Toen kwam er een kogel door zijn hoofd
en dat werd zijn dood.

Keesje Brijde was op pad
zodat hij het thuis lekker warm had.

Hij zette zijn leven op het spel,
want koud, dat had hij het wel.

Het ging niet zoals gepland,
hij kwam een gevecht binnengerend.

En gat door zijn hoofd.
Zijn familie thuis was ongerust,

want het ging niet zoals beloofd,
en dat was zijn levenslust.

Keesje Brijde
dacht zijn ouders te verblijden.
Hij ging kooltjes voor ze halen,
maar zijn ouders balen,
want hij zat midden in een gevecht
en dat was onterecht,
want toen schoot er een kogel door zijn hoofd
en werd zijn leven uitgedoofd.

Lieve moeder, daar zitten we dan

in de trein naar Auschwitz.

De Duitsers zeiden dat we het daar

naar ons zin zouden hebben.

Ook zeiden ze dat we na aankomst

meteen zouden gaan douchen.

Hoe denk jij over een concentratiekamp?
Oorlog is een man in een loopgraaf.

Vrede is een bloemenveld
met een leuk café in de natuur.

Waarom mogen joden nergens in?
Vrede is een bos tulpen
met een warm zonnetje.

Woede heeft mijn lichaam overgenomen.
Ik ben een boerenjongen.

Op een normale dag zou ik
rijpe appels plukken, maar ik staak.

In mijn hoofd voel ik pijn.
Oorlog is een man die sterft.

Op een normale dag zou ik
rijpe peren plukken, maar ik staak,
want joden verdienen beter!

Ik wil niet de Tweede Wereldoorlog meemaken,

te heftig.

Leuk was het niet

en de concentratiekampen

raar en ook erg.