Auteur: keesjebr_admin

Het leven is heel moeilijk

Hier in deze kamer

Ik vind dit zo verfoeilijk

Ik voel me steeds eenzamer

We zijn gewoon niet belangrijk

We hebben niet eens een slaapkamer

Waarom is dit zo omvangrijk

We hebben niet eens twee ramen

Leefde ik maar in een mooi koninkrijk

Die Duitsers moeten zich schamen

We zijn toch allemaal gelijk?

Ik ben Rachid,
ze noemen me ook wel Nibbo.
Ik werk al twee jaar op de Dappermarkt,
ik verkoop oliebollen, lekkere oliebollen.

Al twee jaar werk ik op de Dappermarkt
met regen en zon, met donder en bliksem,
maar vandaag verkoop ik niets.

Vandaag staak ik,
je ziet aan mijn gezicht hoe kwaad ik ben,
ik ben ook verdrietig.

Oorlog is verdriet en pijn.
Mensen worden doodgemaakt,
het doet pijn in mijn hart.

Keesje Brijde
de jongen die om zijn moeder gaf
daarvoor werd hij gestuurd
naar het kille graf

kooltjes rapen
voor zijn moeder
elke dag omdat
hij om zijn moeder gaf

de verdomde Duitser
de verdomde man
die elke dag weer schieten kan

Keesje Brijde
de ongelukkige jongen
die blies op dit plantsoen de laatste lucht
uit zijn longen

nu leggen wij elk jaar een krans
wij geven de jongen nog een kans
een kans om gelukkig te zijn in het hiernamaals

Geen geld, geen eten

Ze konden nergens leven

Nooit plezier, nooit gelach

Niemand die aan ze dacht

Met z’n tienen in een bootje over de zee

En elke keer verdronk er een

De oorlog was een nachtmerrie voor iedereen

De oorlog was toen het grootste probleem

De oorlog had geen vrede

En zonder vrede was er niet veel leven

Soldaten uit het leger moesten vechten voor andermans leven

Knallen elke dag/Schietpartijen en overlast

Gelukkig was er ook een dag dat de oorlog over was

We zijn allemaal bijeen om te herdenken iedereen

Die de oorlog heeft meegemaakt

En kinderen die hun ouders zijn kwijtgeraakt

Dagenlang in het Achterhuis zitten is niet fijn
Als Jood voelde ik me ineens heel klein
Veel wordt voor ons verboden
In een concentratiekamp kunnen ze ons doden

Dan moeten de Duitsers ons eerst oppakken
Terwijl wij van angst in elkaar zakken
Ik zie mensen buiten lopen
Maar ik zit hierbinnen nog steeds opgesloten

Ik hoop niet dat het zo voor mij eindigt
Of het nou wel of niet aan mij ligt
Ik hoop dat de oorlog snel voorbij is
Dat ik naar de mensen kan die ik zo mis

Zouden ze al dood zijn?
Of hebben zij ook heel veel pijn?
Ik moet er niet aan denken
Wat ik ze eigenlijk allemaal zou willen schenken

Ik hoop dat dit gewoon een nachtmerrie is
En dat ik me gewoon heel erg vergis
Dat ik snel ontwaak
En me er nooit meer zorgen over maak

Dansen

Ik heb een dansschool.

De kinderen aan wie ik les geef

maken me vrolijk.

Maar vandaag staak ik

voor mijn dansschool,

voor mijn kinderen

en voor mijn vrijheid.

Ik zal nooit meer hoeven doen

alsof ik niet Joods ben.

Ik ben bang,

ik tril van top tot teen,

maar het gaat lukken!

Ik dans niet alleen

voor mijn geld,

maar ook voor mijn geluk,

Ik geloof erin

dat dansen je vrolijk maakt.

Oorlog, die tijd moet verschrikkelijk zijn geweest,
niet alleen voor de Joden.
Oorlog, het Duitse leger was als een beest.
Waarom moesten er zoveel doden?

Zoveel verdriet,
de oorlog heeft zolang moeten duren,
iedereen die het kon horen en zien,
zelfs door alle ramen en muren.

Al die bommen en schoten,
al die jaren onderdrukking,
in het midden van de twintigste eeuw,
de oorlog leek net een gekrijs van een meeuw

Concentratiekamp, het is hier een ramp
Je hebt hier zelfs geen lamp

In het duister hoor je gefluister
Zelfs in het duister blijven mensen hoop hebben

Zelfs al zijn ze ten doodde opgeschreven

Hoop, al is het weinig
Je hebt hier veel arbeid

Maar op een dag werd het strijd
De mensen in het kamp gingen tegen de Nazi´s vechten

De grond bromt
Dan hoor je de bommenwerpers van de Nazi´s

Weinig mensen konden uit het puin ontsnappen
voor de mensen die ontsnapten is het hun fortuin

De Tweede Wereldoorlog
Een oorlog vol haat en bedrog
Iedereen kent hem wel
Het was geen kinderspel

Er werden joden vermoord
Zonder enig akkoord
Met een ster op je borst
Werd je in de kampen verdorst

Daar zit je dan in de trein
Zonder eten of enig zonneschijn
Wat waren dat voor tijden?
Toen alle mensen moesten lijden

En dan word je bevrijd
Je denkt: eindelijk vrijheid
Weg van dat kamp
Eindelijk klaar met deze ramp

Oorlog, oorlog. Wat een oorlog
Het lijkt wel een bedrog

Toch wordt er niks gelogen
De oorlog is niet voorbij gevlogen

Voor die joden
Is er veel verboden

Je kan niet accepteren
Het gaat je irriteren

Wat de joden is aangedaan
We moeten ze verslaan

Bommen op Rotterdam
Dat kwam over de telegram

Je wilde naar school
Zonder schoten van een pistool

Je hebt niks meer dan hoop
Niks meer dan wanhoop

Je wilt niet meer
De oorlog is voorbij

Eindelijk vrede dat is wat we willen