Auteur: keesjebr_admin

Keesje op een morgen

Kooltjes rapen voor zijn gezin

Maar op de terugweg

Met zijn leven nog in het verschiet

Een kogel van een Duitser

Bracht hem zo in zijn graf

Ik was lekker kooltjes aan het rapen
Toen kwam er een Duitser
En die schoot me dood

Nu zweef ik boven in de lucht
En ik zie andere mensen voetballen
Ik wil meedoen maar dat kan niet

Daarvoor is het te laat
Het enige wat ik deed
Was kooltjes halen voor de haard

De doden die bij een oorlog vallen, zijn er meestal ontelbaar veel

Een sorry is daarvoor niet genoeg, het is maar een klein deel

Eigenlijk is niets genoeg, het is al te laat

Je moet beter nadenken voordat je een oorlog aangaat

De doden bij een oorlog zetten de oorlog voor altijd op de kaart

Wat is een sorry dan nog waard

Oorlog is stom, oorlog is vervelend,

Tijdens een oorlog vallen duizenden, soms wel miljoenen doden.

Soms zijn het schuldigen en soms zijn het onschuldigen.

Het enige wat ik weet van oorlog is dat het vreselijk is

En dat ik het niet wil meemaken.

Kiezen of je een oorlog wil meemaken bestaat niet

Het overkomt je

Dat is vervelend, maar het is zo.

Vroeger was het oorlog.
Nu is het vrede.
Vroeger vielen er doden.
Maar nu kunnen we gewoon leven.

Die constante angst dat constante beven.
Dat is iets waar wij nu echt niet meer mee kunnen leven.
Zij leefden in de kou.
Bij ons is het warm.
Het is niet eerlijk maar wat ik nu vertel is wel goudeerlijk.

Het is nu tachtig jaar terug toen de oorlog begon.
Wij hebben veel speelgoed en zij hadden niet eens een ballon.
Er werd toen veel gelogen maar wat ik nu zeg is waar
de oorlog is verschrikkelijk en je zit in een hele waan.

Ik mis mijn vrijheid

Gaan en staan waar ik wil

Het lijkt wel oorlogstijd

De straten zijn stil

Maar het is niet te vergelijken

Er zijn geen soldaten die je killen

Een veilig huis, eten en een beetje chillen

Maar alles voelt toch anders

Bedreigend misschien

Voel me soms alleen

Familie niet meer bezoeken

Mijn vriendjes niet meer op school zien

Niks is meer het oude

Geen dingen meer doen waar we van houden

Ook al is er internet

Het blijft een beetje raar

Echt contact hebben we nodig

Maar daarin schuilt het gevaar

Een ding weet ik zeker

De wereld zal niet meer hetzelfde zijn

Bij ons is het leven anders dan normaal

Het lijkt op het leven tijdens de oorlog

Daar was hun leven ook anders

Wel anders dan nu

Maar anders dan normaal

Het was niet veilig

Veilig net als bij ons

Maar wij moeten oppassen voor een virus

en niet voor een oorlog

Het onderduiken lijkt op de quarantaine

Maar wij mogen nog gewoon naar buiten

Het is dus wel anders

Anders

anders

anders

Stel je voor
Je kan niet naar school
Op straat is het gevaarlijk

Bommen die vallen op huizen
Er is oorlog
Sommige mensen moeten onderduiken

Ze worden niet gerespecteerd om hoe
wie ze zijn of in wat ze geloven
Later werden ze zelfs vermoord in concentratiekampen

De slachtoffers waren vaak Joden, homo’s, lesbiënnes of szgeuners
Na vijf jaar oorlog werd Nederland bevrijd
We herdenken nu elk jaar op 4 mei de slachtoffers

Op 5 mei vieren we dat Nederland bevrijd is
Laten we hopen dat er nooit meer zo een grote ramp gebeurt

Vrede en vrijheid
Misschien dan wel vrede,

Maar niet helemaal blij,
Het is dan geen oorlog,

Maar niet helemaal vrij,
Niet alleen nu,

Hier,
In deze virustijd,
Ook in landen,

Waar een rare regering leidt
Toen was het oorlog

Oorlog is eng,
Vrede is fijn

Maar niet altijd,
Er moet ook vrijheid zijn

Hitler toch, wat doe je nou
Al die joden die lust jij rouw

Je gaf ze een Jodenster en gaf ze voor bijna alles een verbod
Daardoor maakten jullie ze half kapot

De joden vluchten naar andere landen
Maar daar was dat ook, ze mochten niet eens naar de stranden

Hitler gaf de nazi´s een opdracht
Hij had er goed over nagedacht

De nazi´s moesten alle joden ophalen en naar een concentratie kamp sturen
Een jaar later zaten de joden dan in de trein, wel uren

Ze kwamen aan bij het kamp
En het zag eruit als een regel rechte ramp!

De joden moesten werken voor hun leven
Maar er was niet echt veel kans om te OVERleven…