Mijn naam is Joost Janson
Vrienden noemen me Jostio
Ik werk in de haven als havenmeester
leuk werk omdat je altijd
nieuwe mensen ontmoet
Ik staak omdat ik het zat ben
dat al mijn Joodse vrienden
worden weggehaald
Met bonzend hart ga ik staken
ik ben laaiend
maar ook bang om te worden opgepakt
Mijn hart is verdrietig
Zal ik mijn vrienden ooit terugzien?
Verdriet zit in mijn buik
Ik heb een brok in mijn keel
Huilende kinderen
mensen zonder huis
dat is oorlog
Ik ben laaiender
en verdrietiger dan ooit
Zingende kinderen
mensen achter marktkraampjes
dat is vrede
Met vrede kun je beter eten
Ik ben Joost Janson
en dit is mijn gedicht